ترانه ی زندگی من

17 ساله بودم که به یکی از خواستگارانم   که پسر نجیب و خوبی بود جواب مثبت دادم.   اسمش رضا بود پسر معدب و متینی بود   هر بار که به دیدن می امد غیرممکن بود دست خالی بیاد   ما همدیگرو خیلی دوست داشتیم   چند ماه اول عقدمان به خوبی گذشت تا اینکه رفتارواخلاق رضا تغییر کرد ومتفاوت   کمتر به من سر می زد وهر بار که به خونشون   می رفتم به هر بهانه ای منو تنها میگذاشت و   از خونه بیرون می رفت...   دیگه اون عشق و علاقه رو تو وجودش نمی دیدم   هر بارم ازش می پرسیدم مفهوم کارهاش چیه ؟   از جوا...